Instytut Pamięci Narodowej Wioleta Wróbel „Losy starszego strzelca „Zagłoby” Aureliusza Zenona Dembińskiego” - Książki – Białystok -

Aureliusz Zenon Dembiński urodził się 27 listopada 1928 r. w Poznaniu. W 1934 r. wraz z rodzicami i bratem przeniósł się do Warszawy. We wrześniu 1943 r. wstąpił w szeregi Armii Krajowej i przyjął pseudonim „Zagłoba”. Brał udział w akcjach małego sabotażu, był też kolporterem prasy podziemnej.

W Powstaniu Warszawskim walczył na Starym Mieście w Batalionie „Gustaw”. 13 sierpnia 1944 r. cudem uniknął śmierci podczas eksplozji niemieckiego transportera ładunków wybuchowych. 1 września przeszedł kanałami do Śródmieścia. Tam walczył u boku swojego ojca ppor. Mariana Dembińskiego ps. „Albert” w batalionie „Zaremba-Piorun”.

Po kapitulacji Warszawy trafił do niewoli niemieckiej. Był jeńcem Stalagu 344 Lamsdorf (Łambinowice), a następnie Stalagu VII B Memmingen (Bawaria), w którym przebywał aż do wyzwolenia przez armię amerykańską w kwietniu 1945 roku. 

We wrześniu 1945 r. został żołnierzem II Korpusu Polskiego gen. Władysława Andersa we Włoszech. Po zdemobilizowaniu w 1948 r. zamieszkał w Anglii. Ukończył studia inżynierskie i przez 35 lat był menagerem w firmie produkującej oprzyrządowanie do produkcji samochodów Ford. Ma 3 córki, 8 wnucząt i 2 prawnucząt. Choć ułożył sobie życie z dala od Ojczyzny, nigdy o niej nie zapomniał.