E-Księgarnia
Podczas uroczystości złożone zostaną kwiaty przed odrestaurowanym staraniem Oddziału Instytutu Pamięci Narodowej w Białymstoku pomnikiem-tablicą, który jest symbolicznym hołdem oddanym wszystkim policjantom z terenu tamtejszego powiatu zamordowanym w okresie II wojny światowej. Cały program wydarzenia widnieje na plakacie.
Policjanci z Grajewa – ofiary zbrodni katyńskiej, upamiętnieni w 2010 r. Dębami Pamięci przy Komendzie Powiatowej Policji w Grajewie:
Jan Borkowski (1907-1940)
Urodził się 1 IV 1907 r. w Grajewie, jako syn urzędnika gminnego Wincentego i Marianny z Samełków. W Policji Państwowej służył co najmniej od listopada 1931 r. Prawdopodobnie do 1935 r. służbę pełnił w Warszawie m.in. w Wydziale I Komendy Głównej. W 1936 r. pracował już w Komendzie Wojewódzkiej PP. w Łodzi. We wrześniu 1939 r. w stopniu starszego posterunkowego w X Komisariacie Miasta Łodzi był telegrafistą. Trafił do niewoli sowieckiej. Był więźniem Ostaszkowa. Został zamordowany w kwietniu 1940 r. Twerze. Pochowany z pozostałymi ofiarami Zbrodni katyńskiej w Miednoje.
Piotr Gutowski (1900-1940)
Urodził się 28 IV 1900 r. w Grajewie, jako syn Konstantego i Anny Poniatowskiej. Był uczestnikiem wojny polsko- -bolszewickiej 1919–1921. Do służby w Policji Państwowej został przyjęty 15 VIII 1923 r. Służbę pełnił na terenie powiatu szczuczyńskiego (posterunek w Rajgrodzie), powiatu sokólskiego (posterunek w Korycinie) i w mieście Białystok. We wrześniu 1939 r. w Białymstoku. Trafił do niewoli sowieckiej. Był więźniem Ostaszkowa. Został zamordowany w kwietniu 1940 r. Twerze. Pochowany z pozostałymi ofiarami Zbrodni katyńskiej w Miednoje. Zostawił żonę oraz dwóch synów i trzy córki.
Czesław Przybyszewski (1906-1940)
Urodził się 1 VIII 1906 r. w Grajewie, jako syn Józefa i Aleksandry ze Szlicnerów. Mieszkał w Grajewie ponad 20 lat. Następnie służył w wojsku m.in. w 1 plutonie łączności, a następnie od 1928 r. w 23 Baonie KOP. Po ukończeniu w 1930 r. szkoły policyjnej w Mostach Wielkich rozpoczął służbę w szeregach Policji Państwowej głównie na posterunkach województw kresowych. (Tarnoruda 1930 r., Łuka Mała 1933, Grzymałów 1934). W 1938 r. w stopniu starszego posterunkowego został przeniesiony do Komendy Powiatowej w kurorcie Zaleszczyki. Tam też zamieszkał z żoną Stefanią (z d. Cypryś) i synami Ryszardem oraz Zenonem. We wrześniu 1939 r. dostał się do niewoli sowieckiej i wraz z innymi policjantami trafił do obozu w Ostaszkowie. Rozstrzelany został w Twerze na początku kwietnia 1940 r., spoczywa na cmentarzu w Miednoje.