E-Księgarnia
Prelegentem był natomiast dr hab. Janusz Wróbel, który zajmuje się badaniami historii emigracji polskiej, okupacją niemiecką w latach 1939–1945 oraz dziejami regionu łódzkiego w XX w. Autor publikacji: „Uchodźcy polscy ze Związku Sowieckiego 1942–1950”, „Na rozdrożu historii. Repatriacja obywateli polskich z Zachodu w latach 1945-1949”, współredaktor (razem z dr Joanną Żelazko) publikacji pokonferencyjnej „Polskie dzieci na tułaczych szlakach 1939–1950”, redaktor wspomnień „Olgierd Skalski, Zwierzenia młodego zesłańca”.
"Polscy żołnierze po II wojnie światowej musieli zdecydować czy zostają na emigracji czy wracają do ojczyzny. Nieco więcej niż połowa, około 52 procent z nich wróciło. A zrobili to dlatego, że kochali Polskę. Druga połowa postanowiła pozostać na Zachodzie. Można pomyśleć, że mieli oni łatwiejsze i bardziej dostatnie życie. Jednak nie zawsze tak było. Dla przykładu powiem, że np. w Wielkiej Brytanii kartki zniesiono dopiero w okresie koronacji obecnie panującej królowej Elżbiety II. Tam również brakowało pracy, mieszkań. Warto tutaj opowiedzieć o Polskim Korpusie Przysposobienia i Rozmieszczenia, czyli korpusie Armii Brytyjskiej przeznaczonym do przysposobienia zdemobilizowanych żołnierzy Polskich Sił Zbrojnych do życia cywilnego i rozmieszczenia ich na terytorium Wielkiej Brytanii, jak i poza jego granicami. O ile młodzi ludzie szybko uczyli się języka, zdobywali umiejętności zawodowe, uczęszczali na zagraniczne uczelnie, to starszym Polakom było dużo trudniej, bo ich głównym doświadczeniem zawodowym była wojaczka" - mówił podczas Przystanku Historia dr hab. Janusz Wróbel, wieloletni pracownik Oddziału Instytutu Pamięci Narodowej w Łodzi.
