E-Księgarnia
Każdy z Naszych Powstańców podkreśla, że nie był bohaterem. Po prostu robił tak, jak wszyscy, robił to, co do nich wówczas należało. W rzeczywistości były to jednak czyny nietuzinkowe, bohaterskie i pełne oddania Ojczyźnie. Dlatego też chcemy, aby Białostocczanie mogli podzielić się z żyjącymi jeszcze Powstańcami i ich rodzinami swoją wdzięcznością i uznaniem za poświęcenie, które ponieśli walcząc o Polskę. Zapraszamy do nagrywania (np. telefonem komórkowym) kilkusekondowych pozdrowień skierowanych bezpośrednio do mieszkających w naszym regionie uczestników Powstania Warszawskiego. Nagrania w formacie MP4 można przesyłać na adres mailowy: oben.bialystok@ipn.gov.pl przez najbliższe 63 dni - do 4 października. Nagramy je na płyty CD i przekażemy naszym Bohaterom!
W Powstaniu Warszawskim udział wzięli między innymi kapitan Bronisław Jastrzębski (1910–1997) ps. „Damazy”. Białostoczanin, działacz harcerski, komendant główny Bojowej Organizacji „Wschód”, członek kierownictwa Szarych Szeregów. W czerwcu 1943 r. doprowadził do scalenia BOW z Armią Krajową. W Powstaniu Warszawskim dowódca oddziału „Narocz” (batalion „Parasol”), grupującego żołnierzy z Ziem Wschodnich. Po rozwiązaniu AK odtwarzał na Białostocczyźnie struktury antykomunistycznego ruchu oporu. Aresztowany przez bezpiekę w lipcu 1945 r., został skazany na karę śmierci. Wyrok zmieniono na 10 lat więzienia. Uwolniony w październiku 1950 r.
Podporucznik Eugeniusz Stempkowski (1923–1946), ps. „Beniowski”. Urodzony w Brześciu nad Bugiem, w konspiracji od 1939 r. W czasie okupacji przeniósł się do Białegostoku. Od 1942 r. w Narodowych Siłach Zbrojnych, m.in. szef wydziału łączności Komendy Okręgu XIII NSZ. Walczył w Powstaniu Warszawskim na Powiślu, w Śródmieściu i na Czerniakowie. Po upadku Powstania powrócił do Białegostoku. W konspiracji antykomunistycznej w szeregach Narodowego Zjednoczenia Wojskowego. Aresztowany w kwietniu 1946 r., skazany na karę śmierci. Wyrok wykonano 28 czerwca 1946 r. w białostockim więzieniu.
Ks. major Jan Skrzeczkowski (1901–1974) „Jawor”, „Kotwicz” Przed wojną pełnił posługę m.in. w parafii w Łapach, działał w ruchu harcerskim. W czasie okupacji niemieckiej przebywał w stolicy, brał udział w Powstaniu Warszawskim jako kapelan w IV Zgrupowaniu „Gurt” Armii Krajowej. Od maja 1944 r. szef duszpasterstwa Okręgu Białystok AK. Po wojnie był proboszczem parafii w Łapach.
ŻYCZENIA i PODZIĘKOWANIE VIDEO złóżmy bohaterom mieszkającym w naszym powiecie. m.in.:
Pani Tatianie Jasińskiej ur. w Białymstoku w 1924 r. W momencie wybuchu Powstania Warszawskiego miała 20 lat. Wyjechała do Warszawy w obawie przed aresztowaniem. Pani Tatiana znała bowiem za dużo osób z podziemia niepodległościowego. Do stolicy konwojował ją dowódca placówki Bojary, Jan Andrzejewski ps. „Czarny” . Pani Tatiana w stolicy spotkała się ze swoim bratam Donatem, który walczył w zgrupowaniu „Parasol”. Pani Tatiana w czasie Powstania pomagała pielęgniarkom w szpitalu przy opiece nad rannymi. „Nie byłam żadną bohaterką”, jak o sobie mówi, „robiłam rzeczy, które były w moich możliwościach”.
Panu Mieczysławowi Wroczyńskiemu, ps. „Stary”, ur. 1919 r. w Łowiczu, który w czasie okupacji sowieckiej był harcerzem, drużynowym 11. Drużyny im. Kazimierza Pułaskiego w Białymstoku. Do lipca 1944 r. w przebywał w Czarnej Wsi, gdzie należał do siatki Armii Krajowej. Podczas ewakuacji Niemców z terenów Podlasia Pan Mieczysław przedostał się najpierw do Białegostoku, a następnie z paroma kolegami do Warszawy by wziąć udział w Powstaniu. Tam trafił początkowo do I Obwodu „Radwan" (Śródmieście) - Zgrupowanie „Chrobry II" - kompania łączności, następnie 1. kompania „Warszawianka”. Po Powstaniu dostał się do niemieckiej niewoli. Był jeńcem Stalagu 344 Lamsdorf, następnie osadzono go w Stalagu III A Luckenwalde i Stalagu XI A Altengrabow.
Panu Józefowi Kuźmińskiemu, ps. „Tank”, ur. 1925 roku we Wrześni, województwo poznańskie. Obecnie mieszka w Supraślu. Przed Powstaniem służył w Armii Krajowej. W województwo nowogrodzkim, w Puszczy Nalibockiej. W partyzantce Jan Józef Kuźmiński walczył ramię w ramię z matką Janiną Kuźmińską z domu Krzysztoń i przez cały czas pełnił funkcję sanitariusza (która niejednokrotnie była de facto funkcją lekarza). Do Warszawy dotarł 14 sierpnia 1944 r. W Powstaniu Warszawskim także brał udział jako sanitariusz. Dziś jest emerytowanym lekarzem.
Eugeniusz Barański, ps. „Górski”, ur. w 1922 r. w Warszawie. Po wybuchu wojny służył w terenowym oddziale obrony przeciwlotniczej. Od marca 1940 r. w konspiracji w organizacji Komenda Obrońców Polski. W Powstaniu walczył na Starym Mieście do 2 września 1944 r. Wyszedł z miasta z ludnością cywilną. Został złapany przez Niemców i wywieziony do obozu w Mauthausen.
Informacje medialne o naszej akcji:
https://teleexpress.tvp.pl/38292580/odbudowane-groby-powstancow-warszawskich (od 33 sek.)
http://bialystok.tvp.pl/38291994/30072018-godz1830 (od 7 min.)
https://bialystok.onet.pl/inicjatywa-bialostockiego-ipn-zloz-wlasne-zyczenia-powstancom/5vyy9wp